Urodził się w Lubicy, w Czechach, około roku 950. Lata młodzieńcze spędził na przygotowaniach do stanu duchownego, a następnie 10 lat był w klasztorze św. Maurycego w Magdeburgu. Po powrocie do kraju rodzinnego wiódł życie przykładne i zasłynąwszy gorliwością religijną, został subdyakonem biskupa Dyterycha, a po jego śmierci — biskupem praskim. W r. 990 usunął się do klasztoru św. Bonifacego w Rzymie, gdzie przebywał do r. 996. Wezwany przez Bolesława Chrobrego, przybył do Polski i udał się niezwłocznie do Prus w celu nawracania. Tu zginął męczeńską śmiercią w r. 997. Przypisywano mu przez czas długi autorstwo najdawniejszej pieśni polskiej „Bogarodzica“, najnowsze jednak badania naukowe dowiodły, że nie jest ona całością jednolitą, lecz zbiorem pieśni, powstałych w czasach rozmaitych. Pierwsza strofa, według tych badań, powstać mogła w połowie XIV wieku. Pieśń ta po raz pierwszy ogłoszoną została drukiem w r. 1506. Podajemy wizerunek św. Wojciecha, jako domniemanego tylko autora tej pieśni.
