Strona:Stefan Gębarski - W pruskich szponach (cz. I).pdf/42

 Okrzyk podziwu rozległ się w altanie.
 Młodzi widzowie byli zachwyceni.
 Wśród jezior i stawów o lustrzanej wód powierzchni, pomiędzy wzgórzami ukazało się piękne miasto, ozdobione wysokiemi wieżycami starych kościołów.
 Jeden z nich pociągał oczy wspaniałością i powagą budowy, oraz dwoma wyniosłemi, niebios sięgającemi wieżycami.
 — Gniezno!… prześliczny, prastary gród Lecha… stolica Polski… serce Wielkopolski…
 — Poczekajcie chwilę, — rzekł głosem wzruszonym młody uczony—zaraz zrobię doświadczenie z nowym moim wynalazkiem, powiększającym dane obrazy i nadającym im pozory życia… Patrzcie! oto legendowy książę Lech, znajduje wśród puszczy gniazdo orle, zakłada w tem miejscu gród, który Gnieznem nazywa… Tak mówi legenda… Prawda, że obraz wyraźny?…
 Istotnie, był zadziwiająco wyraźny.
 Z małego obrazka kolorowego założonego w aparacie, na ekranie zarysowywały się przedmioty i ludzie naturalnej wielkości.
 — A kiedy Gniezno zostało założone? — zapytał młody uczony.
 Wśród widzów i słuchaczów zapanowało milczenie.