Strona:Stefan Gębarski - W pruskich szponach (cz. II).pdf/27

miasta, jak mniemali niektórzy, ale od plemienia pruskiego Warmów, którzy sam środek krainy pruskiej na prawym brzegu rzeki Pesargi zamieszkiwali.
 Krzyżacy, zaprowadzając ogniem i mieczem chrześcijaństwo w wieku XIII-m, lud ten nieliczny bądź wytępili, bądź dalej wyparli.
 Wtedy to napłynęli Niemcy od strony Bałtyku, zaś Polacy od Południa.
 Papież Inocenty IV-ty w roku 1241 ustanowił dyecezyę Warmińską. Od tego to czasu Warmia zaczęła mieć oddzielnego biskupa.
 Kiedy się Prusy a z niemi Warmia poddały Polsce, biskup warmiński został księciem, mającym władzę i prawo miecza nad wszystkiemi stanami i urzędami w tym kraju.
 Książę biskup sądził wszystkie sprawy bez apelacyi, stanowił urzędników ziemskich i miejskich.
 W roku 1512 otrzymała Warmia od króla Zygmunta I-go przywilej wolnej elekcyi biskupów.
 Królowie polscy podawali tylko kapitule czterech kandydatów, którzy musieli być rodowitą szlachtą pruską.
 W szeregu biskupów warmińskich znajdowali się ludzie wielkiej zasługi dla kraju.