Zygmuntem III elektor margrabia Jan Zygmunt, dnia 16 listopada 1611 r., również wprost kościoła bernardyńskiego na Krakowskiem-Przedmieściu. Ostatni hołd pruski składał przed Władysławem IV, młody Fryderyk Wilhelm dnia 7 października 1641 r., w Warszawie, o godz. 4-ej po południu.
Tenże „wielki elektor“ za najazdu Szwedów na Polskę (1655—1660) połączył się z Karolem X, a za odstąpienie od związku ze Szwedami otrzymał od Jana Kazimierza, traktatem welawskim 1657 r., uwolnienie od hołdu Polsce, czyli niepodległość Prus. Drogą więc zdrady stał się faktycznym założycielem państwa pruskiego.
Naród polski, zmuszony walczyć na wschodzie i południu z ogromnemi potęgami, zmuszony własną piersią niby twierdzą ochraniać Europę zachodnią od dzikich, milionowych tłumów barbarzyńskich wyznawców półksiężyca, nie mógł skutecznie walczyć z Niemcami. A walczyć trzeba było nietylko orężnie, nietylko na polu bitwy, lecz i w ten sposób, w jaki nigdy Polska walczyć nie umiała: podstępem i zdradą, nikczemnością i okrucieństwem.