Strona:Stefan Gębarski - W szponach pruskiej Hakaty.pdf/17

zawładną nami, jak to już zrobili ze Słowianami nad Elbą i dalej ku północy zamieszkałymi; trzeba więc bronić się zarówno orężem jak i zjednoczeniem.
 Słowa te dobrze przez starszyznę przyjęte zostały i po odbytej naradzie, wyprawiono do Bolesława w Czechach poselstwo, z prośbą o oddanie córki jego Dąbrówki za żonę Mieczysławowi, oraz o zawarcie ścisłego związku przeciw coraz bardziej występującym Niemcom. Kiedy poselstwo przybyło do Czech, przyjęto je chętnie, ale zachodziła ważna trudność w doprowadzeniu małżeństwa do skutku.
 Dąbrówka była chrześcijanką, a Mieczysław pogańskiej jeszcze trzymał się religii. Powołani do narady kapłani oświadczyli, że jakkolwiek Kościół się sprzeciwia takiemu związkowi, zważywszy jednak, iż poślubiona Mieczysławowi Dąbrówka może cały naród nakłonić do chrześcijaństwa, należy zezwolić na małżeństwo, zalecając tylko rozwinięcie wszelkich starań, aby główny cel jaknajprędzej osiągnięty został.
 Małżeństwo więc około roku 964 przyszło do skutku. Razem z księżną przybyli do Polski kapłani chrześcijańscy i zaraz rozpoczęli swoje apostolskie prace. Nie były one zbyt uciążliwe, naród bowiem, jakkolwiek w pogaństwie żyjący, wierzył w Jedynego Boga Niepojętego i niczem nieograniczonego w swej Wszechmocy.
 Przyznawał wprawdzie władzę nad wielu