żywiołami i siłami natury bożkom, demonom i różnym nadprzyrodzonym istotom, ale uważał je jako bóstwa niższej natury, a główną cześć oddawał Jedynemu Stwórcy przez chrześcijaństwo wyznawanemu. Gdy więc poznano naukę ewangeliczną tak pełną miłości i zaspakajającą serca ludzkie łaskami pełnemi obietnic, z każdym dniem przybywał coraz więcej wyznawców wiary chrześcijańskiej pomiędzy Słowianami.
Przeszło lat trzydzieści zasiadał Mieczysław na książęcym tronie. Przez czas swoich rządów dokonał wiele, gdyż wzmógł się w siłę i zyskał dla całego narodu poważanie, ale byłby daleko więcej dokonał, gdyby utrzymując zręcznie zgodę z Niemcami, myślał o skłonieniu ku sobie Słowian zachodnio-północnych, przeciw którym zbrojnie po razy kilka występował.
Miecz niemiecki sprawił to, że Słowiańszczyzna musiała ustępować z zachodu na wschód, i kto wie, czyby nie uległa była zupełnej zagładzie już w owe wieki, gdyby opatrzność nie zesłała jej jednego z najdzielniejszych obrońców, Bolesława Chrobrego.
Władca ten wszystkie wysiłki potężnej wej woli skierował w celu odparcia Niemców
