Ta strona została przepisana.
Norski.
Myślałem, że czas wszystko zmieni, że zapomnisz i zwolna zajmę jego miejsce niepodzielnie. Zresztą dopiero rok minął od wypadku. (błagalnie:)
Nie odbieraj mi nadziei, Różo.
Róża.
Nie chcę cię łudzić — takich ludzi nie zapomina się nigdy. Mam mocną pamięć, Ryszardzie — dozgonną.
Norski.
Okrutną jesteś, Różo.
Róża.
Nie — tylko wierną sobie.
Norski (po chwili:)
A jednak sam los wskazał ci drogę, którą pójść powinnaś: rozdzielił was na zawsze; on zginął — ty zostałaś przy mnie.
Róża.
Mam dziecko.
Norski.
Los usunął go z mej drogi.
