Strona:Stefan Grabiński - Demon ruchu.djvu/29

 — Mylisz się pan, nazywa się Błażej Smutny.
 Grot machnął obojętnie ręką:
 — Być może. Dla mnie nazywa się Niedorost.
 Naczelnik znów wymienił z towarzyszem znaczące spojrzenie.
 — Nazwisko kierownika pociągu?
 — Stanisław Mrówka.
 Przesłuchujący z trudem powstrzymał wybuch wesołości:
 — Mrówka, powiada pan? Mrówka?! A to dobre! Bajeczny pan sobie jesteś! Mrówka?! No proszę kogo!
 — Tak jest. Stanisław Mrówka.
 — Nie, panie Grot. Kierownik pańskiego pociągu nazywa się Stanisław Żywiecki. Znów się pan pomyliłeś.
 Protokolant pochylił wypomadowaną głowę ku zwierzchnikowi i szepnął na ucho:
 — Panie naczelniku, ten człowiek albo pijany, albo ma tęgiego fijoła.
 — Zdaje się to ostatnie — odpowiedział chrząkając urzędnik, poczem zwrócił się do winowajcy z ponownem pytaniem:
 — Pan żonaty?
 — Nie.
 — Czy pił pan co przed wyjazdem?
 — Alkoholu nie znoszę.