Strona:Stefan Grabiński - Namiętność.djvu/114

 — Niestety. Nie mogłem inaczej. Jadę w sprawie urzędowej.
 — Ah, tak.
 — Przykra misja — objaśnił po chwili. — Jako rzeczoznawca, muszę wydać opinję w sprawie niebezpiecznego sabotażu, który zdarzył się wczoraj pod Lesznem.
 — Istotnie niemiła historja.
 — Tem bardziej, że poza sprawcą głównym stoi, zdaje się, kilku innych i to prawdopodobnie sami kolejarze. Wśród funkcjonarjuszy stacyjnych podobno nastrój dla władz nader nieprzychylny.
 — Należy być ostrożnym — zauważył Zabrzeski.
 Tamten uśmiechnął się:
 — Damy sobie radę. Lecz ostrożność nie zawadzi. Na wszelki wypadek wziąłem z sobą broń. Może pan zechce przypatrzyć się bliżej temu bawidełku?
 I wyciągnąwszy ze skórzanego olstra ślicznie inkrustowaną krócicę, podał ją do oglądnięcia.
 — Przepyszna broń! — pochwalił ze szczerem uznaniem rywal, biorąc pistolet do ręki.
 — Co za robota! Co za wykończenie!