Strona:Stefan Grabiński - Niesamowita opowieść.djvu/69

dno mi było dowiedzieć się czegoś więcej, bo o sobie i swej przeszłości mówić nie lubi. Przed laty miała owdowieć. Kto był jej mężem, nie wiem; nosi nazwisko swojej rodziny.
 — Czy wiek jej ci znany?
 — Utrzymuje, że ma lat 30, chociaż na pierwszy rzut oka wygląda na młodszą. Orjentacja w tym wypadku trudna i łatwo się pomylić. Nie używa żadnych sztucznych środków do podniesienia zewnętrznego wyglądu, owszem, ma żywiołowy wstręt do wszelkich kosmetyków i barwiczki. Żyjąc z nią tak blisko, wiem o tem wybornie... Czy uwierzysz, że krążą o niej i jej wieku dziwne pogłoski? Z kilku przypadkiem podchwyconych aluzji i półsłówek służby wywnioskowałem, że Sara jest znacznie starszą, niż się wydaje. Jest to pod każdym względem zagadkowa kobieta. Tajemnica rozsiadła się w jej domu, tajemnica ciemna i zła, jak jego mieszkanka.
 Przesunął znużonym gestem rękę po czole:
 — Zmęczyłeś mnie Władku, zmuszając do skupienia uwagi. Mam szalony ból głowy. Żegnaj.
 — Wybacz, lecz zrobiłem to z przyjaźni. Zatrwożył mię twój wygląd. Ból usunę z łatwością; zatrzymaj się tylko jeszcze przez chwilkę: uśpię cię na 5 minut i usunę sugestją cierpienie. Czy zgadzasz się?
 — No, dobrze. Tylko nie zatrzymuj mnie już długo.
 Przystąpiłem bezzwłocznie do operacji. Ma-