Strona:Stefan Grabiński - Salamandra.djvu/59

 — Tak, lecz potem rozlała ją po stole na dowód, że w przyszłości nie będzie już potrzebowała tego środka.
 Oczy Andrzeja nagle ożywiły się.
 — W takim razie muszą tu być jeszcze jakieś ślady, o ile woda nie wyparowała.
 I uważnie zaczął badać płytę stołu.
 — Jest! — zawołał po czasie z triumfem. — Heureka!
 Podbiegł do Athanora i, wyjąwszy z czeluści platynowy tygiel, zgarnął doń łyżką resztki płynu.
 — Cudownie!
 Wstawił naczynie w niszę w ścianie obok pieca i zatarł z zadowoleniem ręce:
 — Znalazłem nareszcie punkt zaczepienia.
 Patrzyłem na jego ruchy osłupiały.
 — Co to wszystko ma znaczyć?!
 — Wyjaśnię ci kiedyś później. Narazie rzecz to zbyteczna. Gotujemy się do walki, Jur! — dodał z błyskiem energji w siwych oczach.
 Wyjął z za gorsu koszuli jedwabny woreczek, rozsunął taśmę szyjki i wydobył z wnętrza marmurowy krążek z wizerunkiem sześcioramiennej gwiazdy na tle lazurowem.
 — Znasz to? — pokazał mi zdaleka.
 — Talizman?
 — Nie — pantakl.
 — W każdym razie coś pokrewnego.
 — Zapewne, lecz są i zasadnicze różnice. Talizman służy do zgęszczania i skupiania energji tej planety, w której znaku urodził się jego właściciel. Posiada zatem znaczenie czysto indywidualne; jako związany najściślej z danym osobnikiem i jego pla-