Strona:Stefan Grabiński - Salamandra.djvu/88

 — Nas zatem obchodzi „primum ens“ wody czyli jej Stannar?
 — Oczywiście. Zanalizowałem drogą alchemiczną wodę przepojoną fluidami tej kobiety. Zadanie było niełatwe ze względu na drobną ilość płynu; musiałem przeprowadzić analizę parę razy. Lecz nie żałuję trudu; wyniki przeszły moje oczekiwana.
 — Czy udało ci się zdobyć jakiś wpływ na nią?
 — Narazie nie, lecz otrzymałem nader ciekawe wskazówki.
 — W jakim kierunku?
 — Truphat wody namagnetyzowanej przez Kamę zdradza rozgałęzienia.
 — Nic nie rozumiem.
 Wierusz, zanurzywszy się w czeluść athanora, wydobył ze skrytki cynowe naczynie podobne do ukariny, zamknięte wieczkiem, z dwoma wystającemi z boku rożkami.
 — Przypatrz się tym dwom wyskakującym palcom — rzekł, wskazując na cynowe sutki.
 — Jedna z nich jest znacznie krótsza od drugiej.
 — I ona właśnie posłuży nam za drogowskaz.
 — Chyba nie zechcesz we mnie wmówić, że to naczynie zawiera astral wody?
 — Bynajmniej. Ten można obserwować tylko w rurce i to przez nader krótką chwilę, wywołaną sposobem alchemicznym.
 — Więc co jest w naczyniu?
 — Resztki wody namagnetyzowanej przez Kamę zmieszane ze specjalnym preparatem, sporządzonym przeze mnie dla wzmocnienia fluidycznych jej własności. Owe sutki wystające z tej al-