Strona:Stefan Grabiński - Salamandra.djvu/91

aby jej kierunek uzgodnić ze strzałką wskazującą północ. Ale tu?... Kama jest przecież biegunem ruchomym, zmieniającym wciąż swe położenie.
 — Za to owo nieznane X zdaje się być punktem stałym.
 — Rzeczywiście?
 — Od dnia, w którym rozpocząłem analizę t. j. temu już parę miesięcy, aż do dziś rana krótsze ramię odgałęzienia ciągle odchyla się o ten sam kąt od pionu, podczas gdy przeciwnie ramię dłuższe ustawicznie zmienia kierunek.
 — I to właśnie naprowadziło cię zapewne na domysł, że ono wskazuje na Kamę, co?
 — Po części to, po części intensywność jego zasięgu.
 — Mimo wszystko jednak to jeszcze nie wystarcza, by zaprowadzić nas do owego X.
 — Niewątpliwie. By rozciąć te wątpliwości powiem ci wprost, że z tego kompasu może korzystać tylko człowiek w stanie somnambulicznym.
 — W takim razie przyrząd odgrywa tylko rolę czynnika pomocniczego.
 — Niemniej jednak decydującego; bez niego nie dotrę do punktu związanego w sposób tajemniczy z istotą Kamy. Muszę go mieć ciągle pod ręką, by bez przerwy wyczuwać ruchy fluidów w nim zawartych.
 — A zatem ostatecznie „kompas“ będzie tobą kierował?
 — Naturalnie. Lecz przedewszystkiem musisz mnie wprawić w stan konieczny do przeprowadzenia operacji. Sposób znasz?