Strona:Stefan Grabiński - Wyspa Itongo.djvu/77

 — Trochę tylko prawa ręka w przegubie — skarżył się Gniewosz, dźwigając się z posłania.
 — No, no, tylko nie tak żwawo, mój kochany! Popatrz, Tadek, jak wygląda nadwyrężenie ciała fizycznego wskutek utraty pewnego quantum teleplazmy.
 Przysłucki pochylił się nad ręką chorego i pilnie przypatrywał się miejscu wskazanemu przez kolegę.
 — Istotnie, ubytek musi być znaczny. Wygląda na redukcję kilku kolonij komórek.
 Będziński poklepał Gniewosza po ramieniu.
 — Wyliżemy się z tego za parę dni. Przypuszczałem, że będzie znacznie gorzej. Na przyszłość będę ostrożniejszy w wyborze uczestników posiedzeń i w stosowaniu środków ochronnych.
 Spojrzał na zegarek.
 — Czas na mnie najwyższy. Za kwadrans mam odczyt. Tadek, bądź łaskaw zająć się tymczasem Jankiem aż do jutra rano. Ewentualnie przewieź go autem do naszego zakładu.
 — Przepraszam łaskawą panią za nieudały seans i tyle kłopotu — zwrócił się na pożegnanie do pani domu. — Lecz nie nasza w tem wina. Chcieliśmy jak najlepiej.