Ta strona została uwierzytelniona.
O, Celestynie, wysłanniku chmurny,
Znam dłoń, co kształty wywabia z przestrzeni
Srebrnej i pustki przeraźliwej; inne
Ramię zgaszony rozblask kładzie za tło.
Strona:Stefan Napierski-Ziemia, siostra daleka.djvu/41
