Strona:Swetoniusz - Żywot Nerona (tłum. Ejsmond).djvu/38

lecił truciznę ową zanieść do jadalni i podać przy wieczerzy Britannikusowi.
 Młody książę zmarł natychmiast po skosztowaniu. Neron oświadczył współbiesiadnikom, że była to epilepsja, na którą Britannikus cierpiał już od dłuższego czasu. Nazajutrz w niepogodę pochowano Britannikusa bez żadnej pompy dworskiej, bez żadnych honorów.
 Lokusta została wynagrodzona za oddaną usługę: miała zapewnioną bezkarność i otrzymała rozległe dobra. Założyła szkołę trucicielstwa.
 XXXIV. Neron zaczynał być coraz bardziej znużony istnieniem swej matki, która robiła mu dość ostre wyrzuty z powodu jego słów i czynów.
 Najpierw starał się, by ją znienawidzono. W tym celu powtarzał od czasu do czasy, że nosi się z zamiarem oddania jej rządów Imperjum i wycofania się na wyspę Rhodos.
 Wkrótce pozbawił ją zaszczytów i potęgi, zniósł jej przyboczną gwardję rzymską i niemiecką; wreszcie wypędził ją z pałacu.
 Ale na tem się nie ograniczył. Prześladował ją dokąd pozostała w Rzymie, pod-