z wyższych czy z niższych, który by Ci mówił: „co czynisz?“ Ojcze nasz, który jesteś w niebie, wyświadcz nam łaskę dla wielkiego imienia Swojego, którém Cię mianujemy, i racz ziścić na nas Wiekuisty, Boże nasz, co napisano: „W owym czasie sprowadzę was, i w owym czasie gdy was zgromadzę, uczynię was głośnymi i sławnymi między wszystkimi narodami ziemi, gdy zwrócę waszych wygnanych przed oczyma waszemi, mówi Wiekuisty.“
Wajedaber. (*) I rzekł Wiekuisty do Moszeh, mówiąc: I zrobisz miednicę miedzianą, i podnóże jéj miedziane, do umywania, i umieścisz ją między namiotem zgromadzenia, i między ofiarnikiem, i wlejesz tam wody. I będą umywać Aharon i synowie jego z niéj ręce swoje i nogi swoje. Gdy przyjdą do namiotu zgromadzenia, omyją się wodą aby nie umarli; albo gdy przystąpią do ofiarnika do służby, by puścić z dymem palenie Wiekuistemu, to omyją ręce swoje i nogi swoje, aby nie umarli; i będzie to dla nich ustawą wieczną, jemu i nasieniu jego w pokoleniach ich. I włoży kapłan wierzchnią suknią lnianą i spodnie lniane włoży na ciało swoje i zdéjmie popiół, by ogień mógł spalić całopalnią na ofiarniku i położy go przy ofiarniku. I zdejmie suknie swoje i włoży inne suknie i wyniesie popiół za obóz, do miejsca czystego. (II Mojżesza, 30, 17 — 21, III Mojżesza 6, 3 — 4).
Wajedaber. I rzekł Wiekuisty do Moszeh, mówiąc: rozkaż synom Izraela i powiédz im: ofiary mojéj, chleba mojego, na palenie moje, przyjemnéj woni dla mnie, przestrzegać macie, abyście mi ją ofiarowali w czasie swoim. I powiész im: oto palenie, które ofiarować będziecie Wiekuistemu: jagniąt roczniaków, bez wady, dwa na dzień, na całopalenie ustawicznie. Jedno jagnię sprawisz zrana, a drugie jagnię sprawisz około wieczora. I dziesiątą część
