Strona:Symfonie Anielskie Jana Karola Dachnowskiego.djvu/38

Takowe nieszczęsne złe fochy,

15

Skąd weźmie swe szwanki grzech płochy“.

„Oj Synaczku ulubiony!
Czy będzie człek uwolniony
Z tego, co Adam zbroił,

W przeklęctwo lud przystroił,

20

Wprowadził go w cień przeklęty,
Równo położył z bydlęty?
Ratuj ich, ratuj ich ^[1] Synu mój,
Niech mają w niebiesiech swój pokój“.

„A nacóżem się ja rodził?

25

Bym tylko swych oswobodził
I wyrwał z piekła złego
Stworę cynu ^[2] mojego.

Tych ja bez troski wyrywam

I z nimi zawżdy przebywam,

30

Złego dam ogniowi wiecznemu,
Dobrego ślę niebu świetnemu“.

Symfonia dwudziesta wtóra.

„Pastuszkowie bracia mili
Gdzieście pod ten czas chodzili?“