Ta strona została uwierzytelniona.
Bieżał do nich już weselszy:
„A zaście tu najmilejszy [1]?
Braciszkowie moi mili!
30
Jaka się tej nocy stała,
Z czego ziemia radość brała.
Panna Syna cudownego
Porodziła niebieskiego,
35
Zbawiciela nam powija.“
Dziś pasterze wykrzykają.
Piękne głosy wydawają,
Grają w dudki i multanki,
40
Na kolanach osieł z wołem
Klęczy przed Nim, a my kołem
I z muzyką i z pieśniami,
Z aniołami, z pastuszkami
45
W człowieczym Go widząc ciele,
Żeby przyjął nas do siebie,
A po śmierci stawił w niebie.
- ↑ namilejszy.
