Ta strona została uwierzytelniona.
Symfonia dwudziesta czwarta.
Panna przeczysta Syna porodziła,
Pociechę znaczną światu objawiła.
Wielkie to cuda, iże Panna rodzi,
A swej czystości namniej nie uszkodzi.
5
Choć to w żywocie Syna piastowała.
Była Dziewicą, nim Pana powiła,
Potym w rodzeniu wieńca nie pozbyła.
Po porodzeniu w panieństwie została,
10
Ten niebiosami i ziemią kieruje,
Nizkim przepaściom jak chce rozkazuje.
Temu my grzeszni nizko bijmy czołem.
W pokorze świętej bądź każdy wesołem.
Symfonia dwudziesta piąta.
„Gdzieście, o zacni Królowie,
Ziemscy obywatelowie,
Wiadomości tej dostali,
Iżeście tu przyjechali?
5
Że was tu nagle postawił
U nowego Królewica,
Niebieskich krain dziedzica?“
