Strona:Szczypawka - Humorystyczne listy z terenu wojny.djvu/24

 — P... Pi... Pit.. bitscha boscha?
 — Coś podobnego do tego — odparłem ze śmiechem.
 — Fein! piekna, ladna ten polska mowa!... Ja zawsze kochal polak i polska jenzyk!...
 — Ehę... W Poznańskim dobrze to polacy wiedzą!
 — Ja, ja, lieber Herr Stzypawka... Ale ja prosi Herr Stzypawka do moja dom.
 — Owszem, przyjmuję zaproszenie, bo chciałem właśnie z panem pomówić o niektórych rzeczach — odrzekłem.
 Weszliśmy do pałacu. Kajzer przedstawił mnie kajzerowej, a świcie swojej i szpiclom kazał odejść. Następnie szepnął coś kajzerowej do ucha, uśmiechnął się, poklepał ją po łopatce, a ta, uśmiechnąwszy się również, niezwłocznie wyszła. Zasiedliśmy na wygodnych fotelach.
 — Jak tam wojna? — zapytałem kajzera.
 Kajzer na te słowa znów zaczął strasznie zębami zgrzytać i po pokoju latać.
 — Donnerwetter! — wykrzyknął. — Do tego czas moja soldat pofinna już w starem niemieckim Stadt Paris bycz i calka Francja zawojowacz, a te verfluchten dopiero wczoraj Bruksel zdobyli i z Belgji nie mogą wyleszcz!... — Donnerwetter! Jak tylko wspomne o tem, to ja sie wściekła robi!
 Długo Wilhelm latał po pokoju, zgrzytał zębami i strasznie przeklinał niezrozumiałymi dla