Strona:Szczypawka - Humorystyczne listy z terenu wojny.djvu/42

 — Satyra?
 — Satyra!
 — Na kogo?
 — Na ciebie!
 Wiatr zbladł, wytrzeszczył oczy i wreszcie z pokorną miną mówi:
 — Nie pisz... Już ci wynagrodzę wyrządzoną krzywdę...
 — Co? Zawieziesz mnie do Poznania? — pytam.
 — Do Poznania nie, bo w tamtą stronę nie mam siły lecieć... A zresztą co byś ty zobaczył w Poznaniu?... Chyba wzdychanie endeków do carskiego knuta...
 — No to gdzie mnie zawieziesz?
 — Do Lwowa. Za parę minut tam będziemy. Zgadzasz się?
 — All right!
 — A schowasz już ten papier i ołówek?... Nie będziesz pisał satyry?...
 — No nie, nie...
 Wiatr złagodniał i za trzy minuty byłem już na ulicach Lwowa.
 Smutny widok! Nieliczni mieszkańcy, którzy nie mogli uciec przed przybyciem hord carskich — chodzą jak struci, przygnębieni, zrozpaczeni. Po mieście gęsto snują się patrole kozackie i wszelkiego rodzaju żołdactwo, kradnąc i rabując, co i jak się da, a nie żałując przy tym lwowianom — naha-