Strona:Szczypawka - Humorystyczne listy z terenu wojny.djvu/43

jek, w dowód, że oni, słowianie, przynieśli braciom-słowianom wyswobodzenie od ucisku niemieckiego.
 — Hej, ty — krzyknął na mnie jakiś kozak — stój!
 Stanąłem.
 — Nie widział ty gdzie kazionnoj winnoj ławoczki, albo kabaka?
 — Niema tu kazionnych winnych ławoczek — odrzekłem — ale tam oto widnieje napis “Karczma”. — Tam możecie wódki dostać.
 — Wsio skatina! Warwarskij kraj!
 Splunął kozak, zaświstał nahajką i wraz z kilkoma towarzyszami wpadł do wskazanego przezemnie szynku.
 Puściłem się w podróż po ulicach lwowskich, w kierunku uniwersytetu. Idąc tak pomaleńku, zauważyłem jakiegoś carskiego stupajkę, ubranego z jeneralska, w otoczeniu licznej świty, przechadzającego się po mieście. Zauważyłem, że przed stupajką tym ten i ów niziutko z szacunkiem się kłania.
 — Któż to jest ten... tam? — zapytałem jednego z przechodniów.
 — To hrabia Bobrinskij, gubernator nowej gubernji lwowskiej.
 — Ooo! Trzeba z nim porozmawiać.
 Puściłem się naprzód i za chwilę byłem już koło Bobrińskiego.
 — Dzień dobry! — rzekłem. — Cóż, ogląda pan miasto?