Ta strona została przepisana.
Książę (do innych).
Usuńcie się na chwilę! —
(Do Violi).
Przystąp bliżéj, Cesario!
Wiész o wszystkiém, jużem ci otworzył
Całą tajemną księgę mojej duszy;
Idź-że, idż do niéj zaraz, mój dobry młodzieńcze!
Nie daj siebie oddalić, stań u drzwi i powiedz:
Że przyrosłeś do miejsca i nie zejdziesz krokiem,
Aż cię ona posłucha.
Viola.
Lecz gdy prawda, Panie,
Że ona tak oddana swojemu żalowi,
To choćbym czekał wieki, ona mię nie przyjmie.
Książę.
Narób wrzawy, wyjdź z karbów względów i dworności,
Raczej niż-byś miał wrócić, tak jak inni, z niczém.
Viola.
Lecz gdybym też ją ujrzał, cóż mam mówić? Panie!
Książę.
Mów jéj o méj miłości, wydaj stan méj duszy.
Niech twój opis ją zmiękczy, zadziwi i wzruszy.
