Ta strona została przepisana.
Akt piérwszy.
Scena 1sza.
Pokój w pałacu Księcia.
Książę, Curio, Dworzanie. (Muzyka gra).
Książę. Jeśli miłości muzyka żywiołem,
A więc mi grajcie, grajcie do przesytu,
Niech ma namiętność znuży się i skona!
Ot tę część jeszcze! Cóś bolejącego
W jéj zakończeniu, i tak mój słuch trąca,
Jak słodki zefir, gdy lecąc przez błonie,
Kradnie fijołkóm i nadaje wonie.
Lecz dość! Już nie to, co za piérwszym razem!
Duchu miłości! jakżeś zmienny, chciwy!
Tyś, jako morze, gotow wszystko schłonąć:
