Strona:Szwedzi w Warszawie.pdf/239

 — A przyszedłem, żeby was uwolnić!
 — Jak? jakim sposobem? Szwedy cię puściły?
 — Ej, gdzie tam Szwedy! sam przyszedłem przez lochy z panem Rafałowiczem.
 — Z panem Rafałowiczem? co ty mi tu pleciesz? a gdzie pan Rafałowicz?
 I spostrzegając pana Żórawskiego, spytała:
 — A to co za jegomość?
 — Moja jejmość — uznał za stosowne wtrącić się pan Żórawski — teraz nie czas pytać się kto zacz i jakim sposobem ten chłopak się tu dostał. Dość, gdy się asani dowiesz, żeśmy przyszli cię uwolnić. Zabieraj tedy swe manatki i ruszaj za nami, bo czas jest drogi.
 — Jakie manatki? ja żadnych manatków nie mam!
 — Moja matuś — nalegał Maciek — uciekajmy, bo nas Szwedy mogą zdybać.
 Rada ta wydała się Madejowej dobrą, bo rzekła:
 — Ano chodźmy, kiedy tak.
 Ruszono więc z piwnicy, a pan Żórawski zaraz drzwi na klucz zamknął. Maciejowa ciężko szła, głową kiwała niedowierzająco i mówiła:
 — Cud czy sen? Może mi się to śni wszystko?
 — Bywa i to czasem — ozwał się na to pan Żórawski — ile, że po tych lochach różne mary