Strona:Szwedzi w Warszawie.pdf/80

 — To głupstwo!
 — Co jest głupstwo?
 — Że nie masz pieniędzy.
 — Jakto głupstwo?
 — Ja mam piętnaście bitych.
 — I chcesz je dać?
 Dam... dla matusi ostatnią koszulę dam.
 — Dzielny chłop z ciebie, Maćku. Więc dobrze, przynoś pieniądze i zajmiemy się przygotowaniami.
 — A poco mam przynosić pieniądze?
 — Jakto poco?
 — A poto, że ja je mam tu (wskazał na kołnierz swej kapoty).
 — Gdzie?
 — A tu.
 — Co ty pleciesz?
 — Tak, mam je tu, zaszyte.
 Uśmiał się Kazik z tak osobliwszego schowania na pieniądze i poszli do mieszkania Madejowej, która miała izdebkę w kamienicy „pod murzynami,“ by owe bite talary wydobyć z kołnierza Maćkowego. Gdy ten ostatni zajęty był tą operacyą, przyczem wzdychał, nosem pociągał głośno i od czasu do czasu jęczał swoje „o, laboga, laboga,“ Kazik zapytał:
 — Maciek, a jak Szwedów w lochach spotkamy, co to będzie? Ty się pono boisz bardzo Szwedów?