Strona:Szymon Tokarzewski - Na Sybirze.djvu/130

pragnijcie ją ujrzeć... a wkrótce... ujrzycie ją... a wkrótce będziecie tam...
 Podczas tej przemowy, Kwang-si-tun trzymał oczy uporczywie utkwione w moich...
 Jakaś nadzwyczajna, nie waham się rzec, jakaś wprost nadprzyrodzona siła promieniała z oczu, z całej postaci tego Azyaty i niezwyciężoną mocą przykuwała do niego...
 Chciałem odwrócić się — nie mogłem...
 Usiłowałem spuścić powieki — nie mogłem...
 Czułem, jakgdyby jakiś gorący prąd z jego źrenic przenikał do mnie...
 Czułem, że jego wola ujarzmia moją wolę... że całą moją istotę moralną opanowywa, bierze w jasyr zupełny, absolutny, tak, jak obezwładniła mnie fizycznie...
 Hala, tablice z hieroglifami, wazony, bukiety...
 Tomasz Korsak... tłomacz... sam Kwang-si-tun — usuwali się odemnie coraz dalej... coraz dalej i dalej... aż straciłem ich z oczu zupełnie.
 Natomiast ujrzałem:
 Kwieciste, pachnące łąki...
 Pszenne niwy...
 Na miedzach grusze, w bieli wiośnianych rozkwitów...
 Wiśniowe sady, pełne drzewin pokrytych purpurowym owocem...
 Sady, pełne złocistych i krasnych jabłek i śliw w fioletach ciemnych...