Ta strona została skorygowana.
(wskazując na Króla).
Lecz on — on dziedzic, on wnuk naszych króli,
Co go Bóg w próbach poznał i doświadczył,
On siadzie z chwała na ojców stolicy! —
Idź, i te słowa odnieś twemu panu!
Lecz nim pośpieszysz — już sztandar Dziewicy
Powiewać będzie z murów Orleanu.
(Odchodzi, za nią wszyscy. — Zasłona spada).
KONIEC AKTU PIÉRWSZEGO.
