Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Karjera Nikodema Dyzmy.djvu/44

 — A co pan sądzi? — zdziwił się Kunicki. — Przecie to klęska dla rolnictwa.
 Dyzma chciał powiedzieć, że tego nie rozumie, ale ugryzł się w język. Lepiej być ostrożnym.
 — Klęska, — powtórzył Kunicki, — ceny lecą na łeb, na szyję. Za dwa miesiące zboże będziemy sprzedawali za psie poszycie. Klęska urodzaju, panie drogi.
 — Aha! — pomyślał Dyzma — widzisz, ktoby to przypuszczał. Ale najlepszy sposób to jak najmniej gadać, albo, broń Boże wypytywać!
 — No, to zrozumiałe — rzekł głośno — tylko ja nie sądzę, żeby miało być źle, jak pan przepowiada.
 Zamilkł; przyszło mu do głowy, że jednak trzeba coś dodać, żeby nie wyglądać na naiwnego. To też powiedział ot tak, na wszelki wypadek:
 — Zboże podrożeje.
 — Ba, jedynie w tym wypadku, jeżeli rząd zacznie magazynować zboże.
 — A kto panu powiedział, że nie zacznie?!
 — Co pan mówi?! — podskoczył Kunicki.
 Dyzma przestraszył się, że palnął jakieś kapitalne głupstwo, ale wnet się uspokoił, gdyż jego towarzyszowi, aż zaświeciły się oczy:
 — Królu złoty! Co pan mówi? Czy to już postanowione?
 — Narazie projekt...
 Kochany panie Nikodemie! Ależ to genjalna myśl! Genjalna! Obowiązkiem rządu jest ratowanie rolnictwa, przecie, na miły Bóg, cały dobrobyt kraju opiera się na rolnictwie. Do djabła, u nas jest poprostu jakaś manja do przerabiania struktury gospodarczej kraju! Przecie Polska liczy siedemdziesiąt procent rolników! Siedemdziesiąt procent. Nie przemysł, nie kopalnie, nie handel, lecz właśnie rolnictwo, produkty rolne, zwierzęce i drzewne — to jest podstawa wszystkiego. Dobrobyt rolnika, to dobrobyt wszystkich i fabrykanta i kupca i robotnika! Panie Dyzma, powinien pan, to pański święty obowiązek wobec ojczyzny, wyzyskać wszystkie swoje wpływy w rządzie, żeby przeforsować ten genjalny projekt! Żeby