Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Pamiętnik pani Hanki.djvu/27

 — Rzecz straszna! Jakaś kobieta pisała do Jacka jako do swego męża.
 Powtórzyłam stryjowi treść listu jak mogłam najdokładniej. Opowiedziałam następnie o dalszym zachowaniu się Jacka. Wysłuchał mnie z wielką uwagą, nie odmówił sobie jednak przyjemności wygłoszenia uwagi.
 — No, no, okazuje się tedy, że w naszej rodzince nie ja jeden jestem ową parszywą owcą.
 Nic na to nie odpowiedziałam. Przykro mi było, że tak niedelikatnie dotknął sprawy, o której wolałabym nie wspominać.

 (Autorka pamiętnika nie nadmieniła tu o co jej chodzi. Ponieważ dla znacznej liczby Czytelników rzecz przez to może ulec zaciemnieniu, uważam za swój obowiązek wyjaśnić, że p. Albin Niementowski na osiem lat przed opisanymi przez jego bratanicę zdarzeniami miał dość przykrą sprawę sądową. Chodziło o uwiedzenie nieletniej, panny L. Z., której rodzice byli z tego niezadowoleni. W wyniku rozprawy sądowej p. Albin został skazany na dwa lata więzienia. — Przypisek T. D. M.).

 — I czy jesteś pewna — zapytał stryj — że list ten nie jest zwykłą mistyfikacją?
 — Najpewniejsza.
 — Hm, a może napisał go sam twój kochany małżonek, by sprawdzić, czy nie zaglądasz do jego korespondencji?
 — Ależ stryju! Czyż Jacek zdobyłby się na tyle przebiegłości!
 — To prawda. Nie wygląda mi na szczególniej pomysłowego.
 — A zresztą list niewątpliwie pisany był kobiecym charakterem pisma. Nie. Na pewno jest autentyczny. Poza tym zachowanie się Jacka utwierdza mnie w przekonaniu, że sprawa jest całkiem poważna.
 — I powiadasz, że on dziś wyjeżdża do Paryża?
 — Nie wiem. Tak mi powiedział. Czy ja wiem dokąd wy-