Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Prokurator Alicja Horn tom I.pdf/38

cza zjawiła się wysoka, elegancko ubrana kobieta i powiedziała woźnemu:
 — Proszę mnie zameldować panu prokuratorowi. Alicja Horn.
 W pięć minut potem elektryzująca wiadomość dotarła do wszystkich biur na przestrzeni całego gmachu:
 — Przyszła! Jest młoda i bardzo ładna.
 — Można pęknąć ze śmiechu! Baba — prokurator.
 — Brunetka? Pewno żydówka?
 — Józef powiada, że nie wygląda na żydówkę i że blondynka.
 Tymczasem prokurator Martynowicz wezwał do swego gabinetu obu wiceprokuratorów i wszystkich podprokuratorów.
 — Panowie pozwolą — odezwał się suchym tonem, wskazując stojącą obok niego młodą kobietę — że ich przedstawię naszej nowej koleżance, podprokuratorce Alicji Horn.
 Nastąpiło kilkanaście uścisków długiej pięknej ręki przy akompanjamencie wymamrotanych nazwisk.
 — Koleżanka Horn — odezwał się prokurator Martynowicz — obejmie dział podprokuratora Korczyńskiego, który został przeniesiony do Lwowa. Usilnie i stanowczo proszę panów o ułatwienie pracy nowemu członkowi prokuratury. Doszło do moich uszu, że fakt nominacji kobiety wywołał tu niemądrą sensację i głupie gadania, których nie cierpię i nie ścierpię. Oczekuję od panów zdecydowanego przeciwstawienia się tym nastrojom i wierzę, że dzięki taktowi i poczuciu obowiązku porządek zostanie natychmiast przywrócony. Dziękuję panom.
 W ciągu minuty gabinet się opróżnił.
 — Czy będę mogła zaraz przystąpić do pracy — zapytała Alicja Horn.
 — Naturalnie. Znajdzie pani wszystko w zupełnym porządku. Korczyński należał do najsystematyczniejszych moich podwładnych. Zresztą aplikant, pan