Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Trzy serca.djvu/72

 — Jakie małżeństwo?... Czym pan sobie głowę zawracasz! Co to jest?... Żenisz się? Z kim tam?
 — Nie, mówiłem panu administratorowi, że tylko tak przez ciekawość pytam.
 — Przez ciekawość, przez ciekawość. Wszyscyście zanadto ciekawi. Nabijacie sobie głowy takimi tam rzeczami, a później bunty tam, rewolucje... Małżeństwo?... Odczep się tam ode mnie. Skąd ja mogę wiedzieć. No dwa tysiące.
 — Diękuję panu administratorowi. Chciałem tylko jeszcze zapytać ile może kosztować urządzenie eleganckiego mieszkania?
 — Zwariował! Jak Boga kocham! Po co panu to?... Mieszkanie będzie urządzał! I jeszcze eleganckie! Może pałac, co?
 — Nie, panie administratorze. Takie nie duże, ale eleganckie mieszkanie — nie zrażał się Maciej.
 — Jak tu z takim gadać? No przecież on nic nie rozumie. Różne mogą być mieszkania. Z antykami, czy z tandetą?
 — A takie jak pana administratora w Poznaniu?
 — Takie? Nie zawracaj sobie pan łepetyny. Do takiego się nigdy nie dochrapiesz! Musiałbyś mieć najmniej... hm... najmniej dwadzieścia tysięcy.
 — Dziękuję panu administratorowi. Dziękuję bardzo i życzę dobrej nocy.
 — Poszaleli tam... Jak Boga kocham poszaleli — mruczał administrator, spoglądając ze zgrozą za oddalającym się Maciejem.
 Maciej uśmiechnął się do siebie:
 — Może i na prawdę oszalałem — pomyślał.
 Ale już nie wyrzekł się tej myśli i nazajutrz z rana poszedł do pani Matyldy. Przywitała go oschle i nie pocałowała w czoło.
 — Z czym do mnie przychodzisz, mój chłopcze? — zapytała krótko.
 — Przychodzę oświadczyć, że zmieniłem zdanie.
 — Jakie zdanie?
 — Co do tych pieniędzy dla pana Goga. Otóż zgadzam się wypłacać mu dwa tysiące miesięcznie, póki nie będzie mógł zarabiać. Oprócz tego na urządzenie się otrzyma dwadzieścia ty-