Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Wysokie progi.djvu/108

 — Boże, — mówiła, trzymając go za rękę, gdy już znaleźli się sami — tak mi się trzęsą kolana.
 — Dobrze, Magduś, dobrze. Przebierz się teraz, uspokój się i zaczekaj na mnie. Dobrze?
 — Ale przyjdź prędzej!
 — Jaknajprędzej — zapewnił ją serdecznie.
 Niestety, musiała nań czekać przeszło godzinę. Ksawery zamknął się z matką w sypialni i tak, jak to sobie z Magdą ułożył, wygarnął od razu wszystko.
 Pani Aldona słuchała w milczeniu. Wbrew przewidywaniom nie wzburzyła jej wcale wiadomość, że Magda jest aktorką. Zauważyła nawet:
 — Jesteś, mój Wery, dość wielkim panem, byś się mógł z tem nie liczyć.
 Natomiast uparła się, by wyjaśnił jej pochodzenie przyszłej synowej.
 — Musisz przecie wiedzieć, mój drogi, kto jest jej ojcem?
 — Jakąż to odgrywa rolę? — usiłował wykręcić się Ksawery — pochodzi z rodziny mieszczańskiej, ale w dzisiejszych czasach nie widzę w tem żadnej ujmy. Kocham ją i zgóry uprzedzam...
 — Ależ synku! — przerwała — Poco się denerwujesz!
 — Bo mama występuje z jakiemiś bezsensownemi zastrzeżeniami.
 — Bynajmniej. Tylko chcę wiedzieć coś o jej rodzinie. Chyba to nic niezwykłego, że ludzie, z którymi zbliżamy się...
 — Wcale nie zbliżamy się. Magda nie utrzymuje ze swoją rodziną żadnego kontaktu.
 — Dlaczego?
 — Zerwała stosunki.