Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Wysokie progi.djvu/152

A ja później narażony jestem na wysłuchiwanie w domu mego stryja podobnych rzeczy o mojej żonie.
 — Więc poco ożeniłeś się ze mną?!... Nikt cię do tego nie zmuszał. Przeciwnie. Pozwolę sobie przypomnieć, że to ja zrywałam z tobą i to nie raz. Czemuś nie skorzystał z wygodnej okazji?
 — Magduś, przecie ja cię kocham! — zawołał z największem oburzeniem.
 — I dlatego mnie obrażasz?... Tak?... A potem, jeżeli teatr jest tak zdemoralizowany, że romans jest chlebem powszednim, to jakże jest, mój drogi, z tobą? W domu twego stryja podobnych rzeczy i ja wysłuchałam swoją porcję.
 — Jakto?
 — Astra przyznała się mi, żeście nie ograniczyli się do kuzynowskich uczuć!...
 — Astra jest histeryczką. To warjatka.
 — Więc miałeś romans z warjatką. Ale sądzę, że nie byłeś zupełnie w porządku, narażając swoją żonę na podobne zwierzenia dawnej swojej kochanki. Tembardziej, że nie żałowała dość... krytycznej opinji o tobie.
 Ksawery zaciekawił się:
 — Cóż ta rozwydrzona gęś mogła mówić?
 — Powiedziała, że jesteś snobem.
 — Nie widzę w tem nic dyskwalifikującego — wzruszył ramionami — Po Astrze mogłem się spodziewać czegoś więcej.
 — Nie obawiaj się, było i więcej.
 — Więcej nasza noga w Zalotach nie postanie — uniósł się — Wogóle wizyty to prawdziwa męczarnia.
 — Największą męczarnią jest nie wiedzieć, czego się chce i nie mieć odwagi przyjąć na siebie odpowiedzialności za to, co się zrobiło.