Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Złota maska.djvu/179

A najlepszy dowód, że o sypianiu z mężczyzną kobiety opowiadają bajki, to siostry Stelli. Żadna z nich nigdy nie zadaje się z mężczyznami.
 Tu Magda wpadła na doskonały pomysł: postara się zbliżyć do starszej z sióstr Stelli, do Kiry Woszczyńskiej i wypyta ją o wszystko.
 Na progu „kurnika“ Magda stanęła jak skamieniała: na półce przed jej lustrem stał ogromny kosz kwiatów. Koleżanki przyjęły ją śmiechem:
 — Patrz, Kornat szaleje!
 — Ze sto złotych musiał wybulić!
 — I jaki „anonimowy wielbiciel“, nawet się nie podpisał.
 Magda wzruszyła ramionami:
 — Ależ to napewno pomyłka. To nie dla mnie.
 Na to Staśka Żukowska odczepiła z kosza kartkę i przeczytała głośno:
 — „Miedzianowłosej królewnie — pannie Magdalelnie Nieczajównie“:
 — Miedzianowłosa! O ty miedzianowłosa jutrzenko!... — zadeklamowała Zysmanówna.
 — Uwiodłaś naszego Apolla na glanc!
 — Czego się czepiacie! — krzyknęła nagle Misia Pichelówna — czego od niej chcecie? Czy ona winna, że ten bęcwał Kornat przylepił się do niej?
 — Odeślij mu kwiaty — powiedziała Zosia Jasionowska.
 — Tak, tak! Powinien dostać po nosie.
 Odrazu wokół Magdy zrobiła się masowa narada. W rezultacie uchwalono, że Magda dla dania psztyczka w nos Kornatowi rozda wszystkim róże w teatrze. Kornat się wścieknie, gdy przyjdzie na próbę.
 Magda pod presją uchwały, chociaż nie bez pewnej