Strona:Tadeusz Jaroszyński - Oko za oko.djvu/141

jektował Brodowicz — trzeba będzie zaprowadzić pewien ład w rozkładzie dnia.
 Rzeczywiście, nieustający kabaret w ciągu tych pięciu dni i nocy doprowadził wszystkich do ostatecznego zdenerwowania.
 Pełni otuchy zabrali się do porządkowania i wietrzenia „lokalu“, kiedy nad wieczorem z niższego piętra dobiegła wieść hiobowa:
 Wysyłają partyę!
 —Kogo? Niewiadomo.
 —Dokąd? Niewiadomo.
 Od celi do celi chodzi starszy dozorca i z listy wywołuje nazwiska aresztowanych!
 — Wołano Brodowicza — przynosi ktoś wiadomość. — Wołano Trelskiego.
 — A mnie?
 — A mnie?
 Z paczki nikogo więcej. Nabrali robociarzy. Za Stefanem chodzi papa, za innymi ktoś z rodziny. Brodowiczowi tylko i Trelskiemu nikt nie zapewnił wesołego Eldorada w ratuszu, powędrują więc do Brześcia, Modlina lub w najlepszym razie do cytadeli warszawskiej.
 — Zabierać się z „wieszczami“ — komenderuje starszy dozorca.
 — Dokąd?
 — W krepośt’.
 — Do jakiej?
 — Zaprowadzą.