Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 02.djvu/21

—   51   —

promitować, tylko dowieść, że ojciec pani może być uleczony bez operacji, a także odzyskać utracony wzrok.
 — Taki pan jest pewny skuteczności?
 — Najzupełniej, donno Różo.
 — A ci ludzie dziś jeszcze twierdzili uparcie, że to niemożliwe, że pańska metoda jest fałszywa i musi się skończyć katastrofą.
 — Czy pani temu wierzy, panno Różo?
 — Nie, ale pomimo tego takie złowrogie wróżby wywierają na mnie przytłaczające wrażenie.
 — Niech pani będzie dobrej myśli. Ojciec pani wkrótce będzie zdrów.
 — I odzyska wzrok?
 — Napewno?
 — Tak jest. Napewno.
 — Ach, sennor Karlos, jaka by to dla mnie była radość! Wdzięcznabym panu za to była do śmierci.
 Wchodzili już do parku, gdy nagle krzaki zaszeleściły i wyjrzała z nich czyjaś zamaskowana twarz.
 — To on! — rozległ się krzyk zaczajonego bandyty — bij go!
 W tejże chwili z krzaków wypadło kilku podobnie zamaskowanych zbójów z wniesionymi ku górze nożami. Hrabianka krzyknęła przerażona i zasłoniła twarz rękami, ale Zorski, który nigdy nie tracił przytomności umysłu, zerwał błyskawicznym ruchem strzelbę z ramienia. zmierzył i wystrzelił raz po raz.
 Odpowiedziały mu dwa straszliwe krzyki i dwaj śmiertelnie ranni bandyci upadli, wijąc się w agonii. Pozostali trzej biegli ku niemu i już go dopadli prawie.
 W mgnieniu oka Zorski obrócił dubeltówkę i z