Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 03.djvu/23

—   85   —

bie niczyjej uwagi. Kasztelan patrzył długo za oddalającym się powozem, po czym zwrócił się do rzekomego ordynansa:
 — Jesteście służącym tego oficera?
 — Tak — odparł „brykant“.
 — Jak on się nazywa?
 — Porucznik Alfred de Lautreville.
 — Myślałem, że to Hiszpan w francuskiej służbie.
 — Nie, sennor, to rodowity Francuz.
 — To dziwne — pokręcił głową Alimpo — a wy też jesteście Francuzem?
 — A jakże. Pochodzę z Paryża.
 — A mówicie po hiszpańsku nie gorzej, niż ja.
 — Bo już dwa lata jestem z moim panem w Hiszpanii.
 — Gdzie jest wasz pułk?
 — W Paryżu.
 — A co wy robicie w Hiszpanii?
 — Przyjechaliśmy w ważnej misji dyplomatycznej — odpowiedział ordynans z dumą.
 — O! — zawołał Alimpo zdumiony — to wasz porucznik jest dyplomatą?
 — A tak!
 — Ho-ho-ho, co to za niezwykły człowiek! — zdumiewał się Alimpo. — Taki młody człowiek i już dyplomata, a przy tym oficer! Takiego musi każdy szanować. A jaki zuch! Jaki bohater nieustraszony!
 I zwracając się do woźnicy, spytał:
 — Czy przyjrzałeś się temu sennorowi porucznikowi?
 — A jakże.
 — No, i cóż zauważyłeś?