Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 03.djvu/30

—   92   —

 — Słyszałem, że napadnięto na niego, czy nic nie wiepani, jaki był powód?
 — Nie, nie wiem.
 — Może ma jakiegoś nieprzyjaciela?
 — On nieprzyjaciela? Przecież każdy go lubi.
 Napad na doktora dał mu wiele do myślenia. Był pewny, że kapitan maczał w tym ręce, ale ktoś musiał sobie życzyć śmierci lekarza i dobrze za to kapitanowi zapłacić. Tak, ten zamek Rodriganda jest pełen tajemnic, dla niego niezrozumiałych.
 — Będę musiał tu jakiś czas pozostać — rzekł Mariano — dlatego chciałbym poznać jego mieszkańców. Czy mogę panią o nich spytać?
 — O, proszę, sennorze, z przyjemnością panu wszystko objaśnię.
 — Jest tu niejaki sennor Gasparino Kortego. Co to za człowiek?
 — Jeśli mam powiedzieć prawdę, sennorze, jestto człowiek powszechnie nielubiany. Jest pełnomocnikiem hrabiego, jego prawą ręką. Przy tym jest dumny i zamknięty w sobie i, jak mówią, dba tlyko o swoją kieszeń.
 — A donna Klaryssa?
 — Sprowadzono ją z klasztoru dla towarzystwa, damie Róży.
 Przystaje z Gasparinem i mimo swej pobożności jest bardzo nielubiana.
 — A młody hrabia?
 — Przyjechał przed paru dniami z Meksyku.
 — Jak długo tam był.
 — Jeszcze jako chłopiec wyjechał z domu.
 — To dziwne, że hrabia wysłał do Meksyku swe--