Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 06.djvu/4

—   154   —

 — Ale... ale... w jaki sposób on go znajdzie? — i pytał osłupiały kasztelan.
 — Nie wiem — odpowiedziała Róża — wyślij trzech, czterech, pięciu posłańców! Wyślij tylu, ilu zechcesz, byle tylko go zawrócili! Biegnij Alimpo, bo każda chwila odgrywa rolę!
 Kasztelan nie pytał już więcej. Bez kapelusza wypadł z zamku ku stajniom i w dwie minuty później gnało już pięciu jeźdźców na najszybszych koniach hrabiego w kierunku Barcelony.
 Niezwykły ruch przy stajniach i jednoczesne wyruszenie aż pięciu konnych posłańców zauważył hrabia Alfons, który stał właśnie przy oknie w pokoju siostry Klaryssy.
 Musiało się coś niezwykłego stać w zamku — rzekł — hrabia wysłał gdzieś pięciu posłańców.
 — To rzeczywiście niezwykle, a dokąd jadą?
 — W kierunku Barcelony.
 — Wartoby się dowiedzieć, co się stało, synu. Stale teraz musimy się mieć na baczności.
 Alfons otworzył okno i zawołał kasztelana, który wracał właśnie ze stajni.
 — Kto wysłał tych gońców? — spytał.
 — Ja, łaskawy panie — odpowiedział Alimpo.
 — Dokąd?
 — Do Barcelony.
 — Kto kazał?
 — Jaśnie wielmożna hrabianka donna Róża.
 — Aż pięciu naraz?
 — Tak jest.
 — A po co?
 — Mają wyszukać sennora Zorskiego.