Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 09.djvu/3

—   237   —

 — Złożył pan egzamin w hiszpańskiej izbie lekarskiej?
 — Nie.
 — A pomimo to zajmował się pan praktyką! Stwierdzam przekroczenie praw, obowiązujących w państwie Jego Królewskiej Mości i zamykam dzisiejsze przesłuchanie. Może pan odejść.
 — Jak to do celi? — spytał Zorski. — Co to znaczy?
 — To, co pan słyszał. Na dziś przesłuchanie skończone!
 — To znaczy, że będą dalsze? — nie ustępował doktór.
 — Będą. Rozumie się, że bedą.
 — Ile?
 — Tyle, ile trzeba.
 — Ależ nie mam zamiaru tu wiecznie siedzieć!
 — O to pana nikt nie pyta — odpowiedział korregidor. — Pójdzie pan do celi numer cztery i pozostanie tam tak długo, jak ja zechcę.
 — Cóż to, więźniem jestem, czy co? — oburzył się Zorski. — Co to ma znaczyć?
 — Pan tu nic nie ma do gadania! — wrzasnął malec. — Ma pan milczeć, słuchać i wykonywać rozkazy!
 — Ależ to jest bezprawie! — wybuchnął doktór. — Jestem cudzoziemcem, obywatelem innego państwa! Protestuję kategorycznie przeciwko takiemu traktowaniu!