Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 10.djvu/12

—   274   —

 — W jaki sposób?
 — Czy macie pieniądze, sennor Alimpo?
 — Ile? Na co?
 — Sennor Zorski nie ma, naturalnie, w więzieniu pieniędzy, a do ucieczki za granicę potrzeba środków; co do mnie jestem biednym sługą Bożym i żyję ze szczodrobliwości możnych, więc mu ich dać nie mogę.
 Alimpo zerwał się z krzesła, otworzył szufladę z komody i wyjął z niej parę większych woreczków z pieniędzmi i teczkę z banknotami. Przyniósłszy je na stół, zawołał z entuzjazmem.
 — Tu! proszę! bierzcie! mam dosyć dużo, bierzcie wszystko nawet.
 — Ile tego jest?
 — Cztery do pięciu tysięcy duros, któreśmy sobie złożyli przez całe życie. Dla naszego dobrego sennora Zorskiego dajemy z chęcią. Z całym sercem, Nieprawdaż, moja droga Elwiro?
 — Oczywiście — skinęła głową.— Jak się uwolni, będzie może mógł naszą drogą kontezzę wyleczyć.
 — Gdzie ona jest? — zapytał zakonnik. — Zapewne w zakładzie dla obłąkanych.
 — Nie. Jest w Laryssie, w zakładzie świętej Weroniki, którego przełożoną jest siostra Klaryssa.
 — Ależ ona powinna być w zakładzie leczniczym, a nie w klasztorze.
 — Czyż może się bronić? Zakład ten ma dostać połowę jej majątku. Dowiedziałem się, że już, odjechała z siostrą Klaryssą.