Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 10.djvu/7

—   269   —

 — Więc jesteście pewni, że porucznik de Lautreville dobrowolnie się nie oddalił, tylko przemocą został porwany i wsadzony na okręt?
 — Jesteśmy przekonani, bo i sennor Zorski i kontezza byli tego samego zdania.
 — Znałem tego człowieka, wychowałem go i pokochałem, jak syna i wszystkie sprężyny poruszę, by się dowiedzieć, gdzie on się znajduje.
 — A ten Zorski jak zniknął?
 — Nie wiemy, zniknął nagle.
 — I nikt nie wie, dokąd go porwano?
 — Żaden człowiek.
 — Ale sędzia z Manrezy będzie przecież wiedział?
 — Tak, ale on nikomu nie powie.
 — Ha, ten Zorski, to musi być jakiś nadzwyczajny człowiek. Kto chce wyjaśnić tajemnice zamku Rodriganda, ten musi sobie jego pomoc zapewnić. Tak, trzeba go wyszukać.
 — O uczyńcie to, wielebny ojcze! — prosiła kasztelanowa. On tylko może biednej kontezzie pomóc.
 — Nie będę się lękał żadnych przeciwności, możecie mi wierzyć. Ale czy można zobaczyć tego rabusia, którego sennor Gasparino zastrzelił?
 — Dlaczego nie. Leży w piwnicy — rzekł Alimpo.
 — Poprowadźcie mnie do niego.
 Obaj mężczyźni udali się do piwnicy, w której leżał trup. Kasztelan chciał właśnie drzwi otworzyć, gdy Kortejo zaszedł mu drogę.
 — Czego chcecie tutaj?