Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 13.djvu/11

—   357   —

cyjny i pytał się mnie, czy mieszka tu niejaki doktór Zorski.
 Zorski skinął głową i rzekł:
 — Spodziewałem się czegoś podobnego.
 — Naprawdę, czy policja ma jakieś powody szukania pana?
 Zorski uśmiechnął się znacząco i odpowiedział:
 — Czy komisarz ten przytoczył może jakiś dowód swej ciekawości?
 — Tak, podał nawet więcej powodów.
 — Na przykład?
 — Powiedział, że wysłano listy gończe za panem z powodu usiłowanego morderstwa, kradzieży, udziału w zbrodniach bandy zbójeckiej i tak dalej.
 — O Boże, jakże się przestraszyłam! — zawołała siostra.
 — Ależ to niemożliwe! Może nam to wyjaśnisz, mój synu?
 — Mogę, matko — odpowiedział Zorski. — Wprzód jednak pozwolę sobie zapytać pana kapitana, jaką odpowiedź dał pan temu przedstawicielowi bezpieczeństwa publicznego?
 — O, była to najdokładniejsza odpowiedź, jaką w ogóle mógł otrzymać; kazałem go mianowicie po prostu wyrzucić za drzwi.
 — Naprawdę?
 — Tak, w całym tym słowa znaczeniu. Nie mogłem uwierzyć, żeby ten doktór Zorski, o którego zaszczytnych przymiotach już tyle czytałem i słyszałem, mógł być członkiem bandy rozbójni--