Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 15.djvu/13

—   415   —

 — Ma lat dwadzieścia. Jest wysoka, czarna i okrągła.
 — Łotrze, chcesz zaostrzyć mój apetyt. Gdzie ona mieszka.
 — Na ulicy Strada el Amenio.
 — Wysoko?
 — Na pierwszym piętrze.
 — Nazwisko.
 — Klaryssa Maryony.
 — A teraz wynoś się. Za godzinę zjawię się na ulicy Strade el Amenio. Który numer?
 — Piętnasty. Ale ekscelencjo, kuzynka ta do mnie należy, proszę to łaskawie uwzględnić.
 — Łotrze, zdaje się, że jesteś zazdrosny o nią — zaśmiał się książe. — Nie mogę ci jednak nic przyrzec. Muszę ją dopiero zobaczyć. Zresztą dziś jest dzień wolnego wyboru i spodziewam się, że nie zabraknie nam przyjemności.
 Kortejo wyszedł z pokoju, i wnet ukazał się służący z ubiorem maskowym, aby pomóc panu przy ubieraniu.
 Książę był wysoki i silnie zbudowany, a ubrany w strój Persa obsadzony diamentami, musiał zrobić ogromne wrażenie na tłumie.
 Kortejo tymczasem opuścił zamek. W drodze spotkał młodego człowieka, ubranego według francuskiego kroju. Ulica była wąska, a ponieważ właśnie nadszedł popędzacz mułów ze stadem, nie można się było przecisnąć.
 — Usuń się! — krzyknął Kortejo do obcego.
 Ten nie odpowiedział i chciał przepuścić stado.