Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 15.djvu/14

—   416   —

 — Czy słyszysz, że masz ustąpić?
 To mówiąc, pchnął obcego. Ten oddał przeciwnikowi tak, że Kortejo upadł na ziemię.
 — Psie! — wrzasnął — zapłacisz mi za to!
 Nieznajomy oddalił się. Przeszedł przez most, dzielący miasto na dwie połowy, i wszedł do jednego z najokazalszych domów Saragossy.
 Był on własnością bankiera Salmonna.
 Gdy młody człowiek wchodził, skinął na niego portier.
 — Sennor Zorski — rzekł. — Dobrze, że pan przyszedł. Don Salmonno pytał już dwa razy o pana.
 — Co on chce?
 — Nie wiem. Gniewał się, że pana nie było.
 Młodzieniec skinął obojętnie i otworzył ciężkie drzwi, prowadzące do pokoju, w którym pracowało wielu pisarzy.
 — Spiesz się, panie Zorski, don dziś jest we wściekłym humorze.
 — No, zobaczę, czy zły humor don Salmonna i mnie dotyczy. Żal mi was, że z początkiem karnawału musicie ślęczeć tu nad biurkiem.
 Poszedł przez wąską salę. Zapukał kilka razy i dopiero po silniejszym uderzeniu usłyszał:
 — Wejść!
 Wszedł. Don Salmonno siedział w pokoju, gdzie stały wielkie żelazne kasy. Podniósł się i spytał:
 — Czego pan chce?
 — Posłano mnie do pana.
 — Tak, chciałem się z panem rozmówić. Ile-