Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 15.djvu/16

—   418   —

 — I tego nie zrobię. Nie jestem pańskim służącym. Sennora Wirska, jak również ja została przyjęta na podstawie kontraktu, który się kończy dopiero za osiem tygodni. W tedy dopiero będziesz pan mógł wypowiedzieć jej miejsce.
 — Oszalał pan? Czy będę musiał wypłacać jej pensję jeszcze przez osiem tygodni?
 — Hm, don Salmonno, czy jesteś rzeczywiście tak nierozumny, że powierzasz wychowanie swego syna szalonemu?
 Salmonno nic nie odrzekł na to ironiczne pytanie i mówił dalej:
 — Śmierć unieważnia kontrakt, nic nie zapłacę!
 — Sądzę jednak, że sennora Wirska odwoła się do sędziego.
 Tego obawiał się Salmonno najbardziej.
 — Zastanowię się jeszcze nad tym — rzekł.
 Z kolei poprosił Zorski o swą kwartalną pensję. Bankier był mu już winien za dziewięć miesięcy i jeszcze teraz opierał się zapłacić mu.
 — Wynoś się pan! — krzyknął — i nie pokazuj mi się nigdy na oczy!
 Nauczyciel jednak nie ustąpił i dopiero po otrzymaniu pieniędzy wyszedł, zamknął ciężko zapracowany skarb w swoim pokoju i udał się do guwernantki, panny Wirskiej.
 — Proszę wejść! — zawołał czysty i miły głosik, gdy zapukał.
 Wszedł do skromnie urządzonego pokoju, a pa jego widok wstała właścicielka ze sofy.
 — Pan Zorski? — spytała zdziwiona.
 — Tak, to ja jestem. Dziwi się pani, że ośmie-