Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 15.djvu/30

—   432   —

 Wypuściła jego dłoń, odszedł na stronę i patrzał jeszcze jakiś czas na nią.
 Wkrótce zbliżył się do dzielnicy, w której znajdował się dom bankiera Salmonno. Stanął przed nim i szukał guwernantki, nie mógł jej nigdzie dojrzeć.
 Właśnie wysunął się z bramy jakiś młody człowiek. Był ubrany nie lepiej jak zwyczajny robotnik i niósł paczkę listów w ręku. W jednej chwili znalazł się przy nim Kortejo, pytając grzecznym tonem:
 — Proszę mi wybaczyć, sennor, czy ma pan jakieś zajęcie u bankiera Salmonno?
 — Tak, jestem roznosicielem listów.
 — Czy chciałby pan ze mną wypić szklankę wina?
 — Chętnie, ale chciałbym wiedzieć, jaki cel ma to zaproszenie.
 — Muszę wiedzieć o stosunkach handlowych bankiera.
 — Co wiem, to panu powiem.
 Poszli do winiarni. Podano im flaszkę wina i duże szklanki.
 Kortejo rozpytywał go o wszystko. Zdziwił się bardzo, że tak guwerner jak guwernantka są Polakami.
 — A dlaczego wziął Polaków?
 — Zdaje się, że robi interesy w Polsce i ma zamiar założyć tam filię, chce więc, by jego syn umiał po polsku.
 — Jak się nazywa ten nauczyciel?