Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 16.djvu/25

—   455   —

tego skarbu. Hrabia Alfonso szukał go długo, ale go dotąd nie odkrył.
 — Odprowadzę panią do folwarku i chciałbym nawet tam trochę pozostać, będę musiał jednak wraz z Niedźwiedzim Sercem stamtąd uciec, bo Komanchowie będą nas ścigać. Ale mówmy dalej o skarbach. Czy żaden biały nie wie, gdzie się znajdują?
 — Nie. Wie o tym tylko jeden Indianin. Nazywa się Tekalto, który jest jedynym wnukiem dawnych przywódców Misteków. Karia, która jedzie obok naczelnika Apachów, jest jego siostrą, więc możliwe, że i ona jest wtajemniczona.
 Helmer spojrzał na piękną Indiankę.
 — Czy ona zdradzi tajemnicę?
 — Nie myślę. Chociaż kobieta tak długo zachowa tajemnicę, dopóki miłość nią nie zawładnie.
 — To prawda, a czy u Karii to już nastąpiło?
 — Tak. Hrabiego Alfonso kocha ona bardzo, a on tą drogą chce od niej tajemnicę wyłudzić.
 — A jej brat?
 — Zdaje się, że nie wie o tym. Jest najsławniejszym cibolero (myśliwy na bawoły). Nazywają go Mokassi-Motak, Bawole Czoło.
 — Ha, nie wiedziałem, że ta Karia ma takiego wielkiego braciszka.
 — Może pan zechce spróbować szczęścia u niej?
 — Ja nie, zostawiam ją hrabiemu. Gdybym potrafił, spróbowałbym u pani.
 — U mnie? nie może pan przecież znaleźć skarbu królów indyjskich.